Categorie: ".Een brief aan…"

De tweede in de serie 'Een Brief Aan…', aan onze man van Links: Jan Marijnissen. Lees ook de andere afleveringen.

 

Geachte heer Marijnissen,

 

Volledig uit interesse en volledig uit overtuiging volg ik op de voet de Socialistische Partij die u zo bezielend leidt. In volle belangstelling volg ik de oppositie die u en uw partij nu voeren en ik heb daar (wellicht helaas) een mening over. U schreeuwt en u doet niets. Het lijkt niet zo goed te gaan met uw partij en u regeert op maar weinig plekken (u ging laatst weer onderuit in Leiden). Ik ben bang dat u en uw partij zich aan het verlagen zijn tot een partij die alleen maar overal tegen is en nooit iets kan bereiken omdat u geen compromissen wilt sluiten.

Het is geen nieuwe gedachte van me. Al nadat u de onderhandelingen met Wouter Bos en Jan Peter Balkenende opblies, kwam bij mij de gedachte op dat u helemaal niet wilt regeren omdat u dan op uw spreekwoordelijke 'bek' zult gaan.

Waarom deed u toen zo moeilijk en waarom schreeuwt u nu het hardste tegen het kabinet waarin u had kunnen plaatsnemen met wat meer poldermentaliteit?

Ik moet zeggen dat het me spijt dat u niet regeert. Ik had het graag zien gebeuren. Ik had graag gezien dat u een klein beetje van uw plannetjes uit het verkiezingsprogramma had kunnen waarmaken.

Belooft u me dat u in de volgende kabinetsonderhandelingen gewoon consessies zal doen? En dat u zich nu een beetje koest houdt en u zich gaat richten op de al dan niet aanwezige partijstructuur?

Alvast mijn hartelijke dank.

Hoogachtend,

 

Lars van der Werf

 

Vandaag start ik op deze blog met een rubriek genaamd "Een brief aan…". Elke zondag hier een brief van mijn hand, gericht aan een politicus/politica. Ik stuur de brieven ook echt op naar de politicus/politica in kwestie, zodat we wellicht een antwoord kunnen publiceren. De eerste met de twijfelachtige eer een brief te ontvangen, is de vrouw die zó trots op Nederland is, dat ze er oranje van uitslaat: Rita Verdonk.

Geachte mevrouw Verdonk,

 

We leven in roerige tijden. Sinds het verstrijken van een millennium, een kleine zeven jaar terug, zijn de rapen gaar. Zowel 2001, 2002 als 2004 waren politiek gezien rampjaren. Al vijf jaar hebben we een premier die een lachertje is en al vijf jaar leven we met in ons achterhoofd nog altijd de doodgeschoten Pim Fortuyn. De man die zei wat hij dacht en deed wat hij zei.

Toen kregen we nog niet zo heel lang geleden Geert Wilders die 'de erfenis' van Pim wilde opeisen. En nu bent u daar. U bent niet alleen eens met alles wat Pim zei, u bent daarnaast ook nog eens trots op Nederland. En daar laat u geen enkele twijfel over bestaan. Toen ik een paar dagen terug uw website opende, zag ik u links bovenin staan achter een scheepsroer, met achter u een fier wapperende Hollandse driekleur. En toen dacht ik bij mezelf; bent u niet iets té trots? Trots vind ik mooi, en ook ik ben trots op Nederland, dat mag u gerust weten, maar drijft u het niet iets te ver door? Is het niet gewoon een verkapt extreem nationalisme. Een vriendelijk bloemetjes en zonnig nationalisme, datwel, maar komt het niet gewoon neer op nationalisme wat het liefst alleen blanke Nederlanders ziet, geen multiculturalisme, geen andere geloven dan het joodse en christelijke geloof?

Ik ben bang dat u het verkeerde soort mensen aantrekt met uw 'beweging'. U spreekt namelijk met die oranje vormgeving, en uzelf voorstellen als de grote roerganger voor de nationale vlag gewoon de meest kale neonazi's aan. Wist u dat u enorm populair bent op fora van neonazi's? Ze kunnen over niets anders meer praten. En het spijtige hieraan is dat ik zeker weet dat u dat niet wilt. U bent namelijk geen neonazi en u bent geen vrouw die extreem nationalistisch is. U bent een vrouw die gewoon graag problemen oplost en daarvoor nu de verkeerde weg kiest, een weg die u is opgedrongen door uw adviseurs.

U heeft geen idee waar u mee bezig bent.

Ik hoop dat het goed komt met u, maar ik twijfel er aan. U wacht een zwaar lot. Ik ben bang dat wanneer u straks die nationalisten teleurstelt, ze boos worden, heel boos.

Sterkte, mevrouw Verdonk.

 

Hoogachtend,

Lars van der Werf

Lees ook de andere afleveringen.