Zo’n twee weken geleden liet Mat Herben weten bang te zijn voor het ‘nakende linkse gevaar‘. Jan Marijnissen ziet daar wel wat in. Hij stelt GroenLinks en PvdA voor een lijstverbinding aan te gaan voor de verkiezingen van 22 november. Als de partijen ja zeggen wordt de kans groter dat eventuele restzetels bij een progressieve partij terecht komen.
Eigenlijk is het, vanuit het linkse oogpunt gezien, niet eens zo’n slecht idee. Kiezers weten waar ze aan toe zijn als ze hun stem aan een linkse partij geven.
Maar dat is nu juist ook de reden zijn waarom Wouter Bos niet mee wil doen. Bos wil tot op het laatste moment alle opties openhouden en om de hete brei heendraaien als iemand hem voor 23 november vraagt met wie hij het liefste wil regeren. Bos wil namelijk zó graag regeren dat het hem niet lijkt uit te maken met wie.
Dat is de kracht van de PvdA. Zeer salonfähig, een fijne linkse en sociale grondslag, harde woorden naar de rechterhoek. En als het erop aankomt het gros van de idealen in de vergeethoek stoppen, omdat je nu eenmaal consessies moet doen in de politiek. Wat een armoede.
Lees ook:Links en liberaal sluiten handen ineen
Lees ook:Hoe zit het nu met Jan en Jan Peter?
Lees ook:Rutte ziet niets in ChristenUnie
Lees ook:Geen stilte voor de storm
Lees ook:Het ‘linkse gevaar’ drinkt maandag koffie
Dat de PvdA zich geen duidelijke voorkeur uitspreekt voor een progressieve coaltie met SP, GL en CU kon ik mij nog voorstellen. Maar dat het een linkse lijstverbinding afwijst maakt duidelijk dat het hen niet uitmaakt of een zetel nou bij SP of VVD terechtkomt en daarmee vallen ze als progressieve optie definitief door de mand.